Darko Đogo: Pucnji Blagoja Jovovića mnogo više od ličnog čina

Podvig osvetnika Blagoja Jovovića, srpskog heroja koji je u svoje ruke uzeo zemaljsku pravdu kada mnogi što su to bili dužni da urade nisu htjeli, mnogo više je od ličnog nadahnuća- to je izraz kolektivne svijesti srpskog naroda, rekao je profesor Bogoslovskog fakulteta u Foči Darko Đogo na promociji drugog dijela knjige „Blagoje Jovović: srpski heroj u vučjoj jazbini”.

Knjiga čiji je autor Blagojeva ćerka Marija Jovović predstavljena je u fočanskom Centru za kulturu i informisanje.

Darko Đogo je istakao da je, u momentu atentata na Pavelića, od čijih posljedica će kasnije on i preminuti, Blagoje Jovović bio lično ime Srpstva.

„Svako ko bi osvetniku naših žrtava prigovorio bilo kakvu moralnu dvosmislenost, morali bismo se pitati šta je sa moralnim čulom takvom čovjeka“, rekao je Đogo.

Profesor Bogoslovskog fakulteta dodaje da srpski narod može da bude ponosan što pripada Crkvi koja nije krila zločince, pravila pacovske kanale, niti učestvovala u zločinima nad drugim narodima.

On je napomenuo da je jedan od zavjerenika koji su učestvovali u atentatu na ustaškog poglavnika Antu Pavelića u Argentini bio i sveštenik Srpske pravoslavne crkve Radojica Popović, koji je, rekao je Đogo, platio glavom svoje učešće u zavjeri.

„Crkva je nastojala, da je imala ikakavu moć, trudila bi se da Pavelića privede zemaljskoj pravdi, međutim, kao što znamo, to nije bilo moguće, tako da na Blagoja Jovovića gledamo kao heroja srpskog naroda, kao čovjeka koji je, znajući razmjere srpskog stradanja, onoliko koliko je moguće donio tu zemaljsku pravdu za žrtve. Ona nikad ne može biti potpuna pravda, jer jedan atentat na zlikovca ne može ni da ispravi ni da vrati stotine hiljada duša koje su stradale od ruke krvnika“, navodi Đogo.

Tajna o atentatu se čuvala, dodaje Đogo, zbog raznih istorijskih spekulacija i zbog djelovanja jugoslovenskih bezbjednossnih službi koje nisu bile naklonjene srpskoj emigraciji.

Zahvaljujući ispovijesti Blagoja Jovovića mitropolitu Amfilohiju, u vremenu kada je došlo do obnove i crkve i naroda, istina je, kaže Đogo, našla svoje mjesto i svoje vrijeme da se ova tajna objavi.

„Ispunile su se riječi Hristove da nema tajne koja će ostati skrivena, a da se neće doznati ili što bi narod rekao: „Zaklela se zemlja raju da se tajne sve doznaju“, pa i pored strašnih i nedostojnih tajni i jedna takva tajna koja nam rasvetljava jedan bitan trenutak savremene prošlosti“, rekao je Đogo.

U drugom dijelu knjige „Blagoje Jovović: srpski heroj u vučjoj jazbini”, Blagojeva ćerka Marija Jovović piše o samom atentatu, ali i o dosta drugih dešavanja prije i poslije osvetničkog čina.

„Pričam o NDH, o mnogo detalja kada je Blagoje bio u Rimu, kada je Pavelić bio u Rimu, o Blagojevom životu u Argentini i kako je našao informaciju da Pavelić živi u toj zemlji. Blagoje je živio u Mar del Plati, imao je svoj hotel i čuo je da Pavelić živi u Argentini, da ima svoju firmu i tada je počeo da pravi plan“, navodi autorka.

U knjizi opisuje i kako se nakon atentata Pavelić skrivao i tražio put za Madrid, a zadnje poglavlje je Blagojev povratak u Crnu Goru.

Ona prenosi i pisanja tadašnjih novinara da je Pavelić bio desna ruka predsjednika Argentine Huana Perona i o tome šta su sve ustaše kao teroristi radili u toj zemlji.

„To je tačno, našala sam puno dokumenata u arhivi u Buenos Ajresu, zatim u biblioteci i od novinara, ima puno informacija kako je Pavelić pomagao Peronu“, kaže Jovovićeva.

Ona ističe da sve navode u knjizi potkrepljuje dokumentima, pa tako i činjenicu da njen otac nije bio agent Udbe, za šta su ga neki optuživali.

Mala grupa zavjerenika polako je kovala plan, korak po korak, pratili su kako živi Pavelić, sa kim se druži, šta radi, koliko ima tjelohranitelja, a nakon izvršenog atentata svi su strogo čuvali tajnu.

Jovovićeva kaže da u knjizi daje i novu informaciju, da atentat nije izvršen 10. aprila, kako se smatra, već dan ranije, 9. aprila 1957. godine.

„Ja vjerujem da će Blagoje ostati zauvijek u srpskoj istoriji i u srcima srpskog naroda kao veliki heroj, jer on nikada nije zaboravio nevine srpske žrtve ubijene u NDH“, poručila je njegova ćerka.

Osim očevog kazivanja, Marija Jovović u pisanju knjige vodila se velikim brojem dokumenata iz arhiva argentinskog Ministarstva spoljnih poslova i bogosluženja, više arhiva grada Buenos Ajresa, Kongresne boblioteke argentinske nacije, biblioteke Univerziteta u La Plati,  dokumenata iz CIA, Centralnog državnog arhiva i Nacionalne biblioteke u Rimu, arhiva u Hamburgu, privatne boblioteke svoje porodice uz veliki broj novinskih članaka i akademskih radova.

Na promociji knjige govorila je i direktor Centra za kulturur i informisanje Slavica Filipović, a program su upotpunili mladi guslar Miloš Drakul, koji je izveo pjesmu o Blagoju Jovoviću, te dramska umjetnica Branka Nikolić, koja je kazivala Jovovićeve stihove.

Novinar: Igor Janković
Izvor: Radio Foča